ผมได้คุยกับเพื่อนคนหนึ่งซึ่งรู้จักกันมานานระยะหนึ่งในทวิตเตอร์ จนได้ทำงานให้เขาและพูดคุยกันรู้สึกถูกอัธยาศัย จนล่าสุดเราได้มานัดพบกันและได้พูดคุยกันอีกครั้งหนึ่ง เป็นช่วงเวลาหนึ่งชม.ที่เคาะสนิมความคิดเดิมๆและโซ่ตรวนทางความคิดผมได้อย่างหมดจดหลังจากนั้น
เพื่อนคนนี้ได้ทำงานที่รัก มุ่งมั่นที่จะทำด้วยความสุข ก่อนหน้านี้เค้าก็ทำงานในองค์กร แต่ก็เหมือนกันคือได้เงินมาแต่อาจจะไม่ใช่งานที่มีความสุขเท่าไหร่ เมื่อมุมมองเปลี่ยนไป อายุงานโตขึ้น ภาวะการคิดตัดสินใจเพิ่มขึ้น เค้าเลือกทางเดินให้ตัวเอง ทำให้ตัวเองมีความสุขกับสิ่งที่ได้ทำ เป็นสิ่งที่หลายคนต้องการ แต่ “ไม่กล้า”ที่จะเดินออกมาจากตรงนั้นเพราะความเสี่ยง ก่อนหน้านี้ผมทำงานทั้งประจำ ฟรีแลนซ์ สลับกันไปมาหลายต่อหลายหน ชีวิตเหมือนจะออกนอกลูป แต่ก็เข้าลูปเดิมตามหลัง หลังจากที่การสนทนาจบ ผมรู้สึกว่าตัวเองเดินห่างมาจากทางที่เดินมาตอนแรกมาก เหมือนได้เข็มทิศให้เดินกลับไปในทางเดิมอีกครั้ง ขอบคุณเพื่อนคนนี้มากครับ @rabbitmoon
PS. คงจะเขียนบล็อกบ่อยขึ้นแล้ว
