วันอาทิตย์ที่ตื่นเช้า เราลองไปสำรวจพื้นที่ข้างๆบ้านเยื้องไปประมาณห้าเมตร หลังจากเทศบาลมาตัดหญ้าและกำจัดวัชพืชไปได้สองสัปดาห์ ประกอบกับฝนและลมพายุที่เกรียวกราดช่วงสัปดาห์นี้ ทำให้เราเห็นพืชเล็กๆหลายชนิด ค่อยๆงอกเงยมาจากผืนดินที่ไร้ความสนใจจากคนอื่น นอกจากเป็นเพียงพื้นที่จอดพาหนะส่วนตัวของตนในยามจำเป็น
ช่วงเจ็ดโมงเช้านิดๆ น้ำค้างยังไม่ระเหิดแห้งไปด้วยจูบอันแผ่วเบาของดวงอาทิตย์ เรายังสามารถเห็นหยดน้ำค้างเล็กๆได้ทุกอณูใบเล็กๆที่ซ่อนตัวอยู่ เราค่อยๆย่ำไม่ให้โดนใบเล็กๆนั่น เดินมองอย่างบรรจงและเก็บเกี่ยวท่าทางของมัน
เรารู้สึกตื่นเต้นที่ได้มองมันอย่างใกล้ชิด มันเหมือนอีกโลกนึงที่อยู่ข้างเราตลอดเวลาแต่เราไม่เคยเข้าไปสัมผัสแม้ในชั่วขณะที่เรามองเห็น
สัปดาห์หน้าเราจะกลับมาเฝ้าสังเกตมันอีกครั้ง
🙂