ลองมาเขียนบันทึกสั้นๆกับสิ่งที่เจอแต่ละวันบ้าง คอนเทนท์ยาวๆอยากทำแต่ยังไม่มีช่วงปลีกตัว
มาฆบูชา และ เขตอภัยทาน
ผู้คนแน่นขนัดทั้งมาทำบุญ ไหว้พระ เวียนเทียนรอบบ่ายให้อาหารปลา (พอดีเราไปวัดริมแม่น้ำ) มากันทั้งครอบครัว คู่รัก เพื่อน หรือแม้แต่มาคนเดียว เราสังเกตจุดให้อาหารปลาตรงเขตอภัยทาน ที่จะมาคลอเคลียริมท่าน้ำเพื่อรอกินอาหารจากคนที่ปวารณาตนเป็นผู้ใจบุญ หยิบยื่นอาวุธที่ทำลายความหิวแก่ฝูงปลาจำนวนนั้นอย่างต่อเนื่อง
แฟนผมถามว่า ถ้าวันนึงไม่มีคนให้อาหาร ปลาพวกนี้จะกินอะไรยังไง?
ที่หักมุมคือ พ้นจากจุดให้อาหารปลาไป เป็นพื้นที่ตกปลาตามอัธยาศัย
หวย
ใบหน้าที่จริงจัง ความตึงเครียดและอารมณ์การตัดสินใจระบายบนหน้าของกลุ่มคนที่พยายามมองหาตัวเลขที่ต้องการ บนแผงขายล็อตเตอรี่
ใบหน้าที่เรียบเฉย และ มีความหวัง ของพี่คนนึงที่ปั่นจักรยานมาพร้อมแผงล็อตเตอรี่ที่ติตั้งมาตรงส่วนหน้าจนเป็นภาพชินตา เค้าหยุดขายอยู่ตรงร้านที่ผมเพิ่งจะกินข้าวเสร็จ
“พรุ่งนี้รวยครับ” เป็นคำที่เหมือนตัวแทนยกระดับความหวังของนักลงทุนรายสองสัปดาห์
แน่นอนว่า พรุ่งนี้หวยออก เพราะวันนี้ตรงกับวันมาฆบูชา เลยเลื่อนไปไม่ให้ตรงกัน
